Puno 2003

Puno, volledige naam San Carlos de Puno, is een stad in het zuiden van Peru. Puno ligt op 3.860 meter boven zeeniveau aan de oevers van het Titicacameer

Lama’s, schapen en alpaca’s lopen rond op de vlakten rond Puno, een havenstad in Zuidoost-Peru.

 Hun wol wordt gebruikt om het kenmerkende textiel van de regio te maken, wat het ook erg leuk doet als souvenir. 

erotisch standbeeld, vrouwen die zwanger
willen worden komen dit aanbidden.

snoezig hé

Pleintje midden in de stad waar mooie figuren uit de struiken worden gesneden

Nu rijden we even buiten Puno en boerderij bezoeken waar ze Alpaca en Lama kweken voor de wol, er waren mooie spulletjes te koop en heb mij daar en klein tapijtje gekocht om deze mensen te steunen.

 

 De Boerderij dat we bezocht hebben

 Even proeven wat  ze zelf maken

De grote is en Lama, kleintje alpaca

 

De boze geesten verdrijven bovenop het dak

Het Titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². 

Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia op 3812 meter boven de zeespiegel, en is het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld. 

De diepte is gemiddeld 140-180 meter, maximaal 280 meter. 

Er monden 25 rivieren in het Titicacameer uit, maar geen hiervan is van bijzondere betekenis. 

In het meer liggen 41 eilanden. Sommige hiervan zijn dichtbevolkt. 

De bekendste eilanden zijn Isla del Sol, Amantaní en Taquile.

 

De Uroseilanden zijn kunstmatige eilanden die zich bevinden op het Titicacameer.

Het volk van de Uros bouwde deze eilanden oorspronkelijk om de Inca's te ontvluchten. 

Vandaag leven er nog ongeveer 3000 nakomelingen van de Uros, hoewel slechts een honderdtal van hen nog steeds op de eilanden leven en deze onderhouden. 

De eilandjes zijn gemaakt van het riet dat in het Titicacameer groeit.

De dichte wortels die de plant ontwikkelt zorgen er voor dat de eilanden vastgroeien. 

Ze zijn verankerd met touwen die naar de bodem van het meer lopen. 

Het riet aan de onderkant van de eilandjes verrot nogal snel. Daarom wordt er regelmatig riet toegevoegd aan de bovenkant om te compenseren. De eilanden bestaan zo'n 30 jaar.

Het is heel raar als je op deze eilanden loopt het riet beweegt en is moeilijk u evenwicht te bewaren, dat gaf mij niet zou veilig gevoel.

Daarna zijn we gaan lunchen op de oever, er moesten vele trappen gedaan worden en een paar zijn op de boot gebleven, we hadden onze lunch meegekregen, voor mij was dat ook te lastig, trappen lopen ging dan niet zou goed.

 

De goederen boot was juist aangekomen en dat was een hele belevenis.

De mensen dragen de goederen naar boven zowel mannen als vrouwen, jong en oud al die trappen op, het hele zware werd met de ezel gedaan maar iedereen had geen ezel.
Onze laatste dag is weeral aangebroken en we bezoeken nog graftorens voor we naar de luchthaven rijden.

Een Chullpa is een oude Aymara funeraire toren oorspronkelijk gebouwd voor een adellijke persoon of adellijke familie. 

Chullpas worden gevonden over de Altiplano in Peru en Bolivia . 

De hoogste zijn ongeveer 12 meter hoog.

Lijken in elk graf werden meestal geplaatst in een foetushouding samen met enkele van hun bezittingen, waaronder kleding en gemeenschappelijke apparatuur.

                                   

We komen ook nog en kleurrijke op tocht tegen

 Onze terugtocht kan beginnen via Lima naar Brussel

 tot het volgende blog